Atrament. Wczoraj. Żyrafa
Atrament. Wczoraj. Żyrafa

Juliusz Machulski
„Atrament. Wczoraj. Żyrafa”
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Projekcje wideo: Michał Jankowski
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Obsada: Paulina Nadel, Wanda Neumann/Zofia Plewińska, Magda Zając, Beata Ziejka, Filip Jacak, Jan Wojciech Poradowski, Artur Zawadzki

Zapraszamy na czwartą komedię Juliusza Machulskiego napisaną specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii.

"Atrament. Wczoraj. Żyrafa" to opowieść o wielopokoleniowej rodzinie z niechlubną historią łódzkiego esbeka w tle. Autor z czułością i dużą dozą humoru portretuje swoich bohaterów. Na przykładzie ich rodzinnych relacji stawia fundamentalne pytania bliskie każdemu z nas. Jakie są współczesne więzi rodzinne? Czy coś takiego jeszcze w ogóle istnieje? I co to znaczy w dzisiejszym świecie? Czy doceniamy ich wartość? I czy potrafimy jeszcze dbać o swoich bliskich? A może tylko kupujemy namiastkę miłości, by uciszyć sumienie?

"Sztuka Juliusza Machulskiego opowiada o sprawach bardzo ważnych - o relacjach rodzinnych, obecności starszej osoby w rodzinie, o chorobie Alzheimera. Portretuje kilkupokoleniową rodzinę, w której przeglądamy się jak w soczewce. Poza tym ta wielopokoleniowość i różnorodność doświadczeń bohaterów pozwala nam dodatkowo dotknąć różnych wizji Polski – od czasów PRL-u aż po współczesność" – mówi reżyser Paweł Szkotak. "Cieszę się, że po raz kolejny mogę reżyserować polską sztukę komediową, bo to rzadkość we współczesnej polskiej dramaturgii. Fakt, że w Łodzi odbywa się konkurs «Komediopisanie» jest czymś wyjątkowym dla polskiego teatru, bo poczucie humoru i dystans są nam wszystkim niezwykle potrzebne" – podkreśla Szkotak.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-03 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
Atrament. Wczoraj. Żyrafa
Atrament. Wczoraj. Żyrafa

Juliusz Machulski
„Atrament. Wczoraj. Żyrafa”
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Projekcje wideo: Michał Jankowski
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Obsada: Paulina Nadel, Wanda Neumann/Zofia Plewińska, Magda Zając, Beata Ziejka, Filip Jacak, Jan Wojciech Poradowski, Artur Zawadzki

Zapraszamy na czwartą komedię Juliusza Machulskiego napisaną specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii.

"Atrament. Wczoraj. Żyrafa" to opowieść o wielopokoleniowej rodzinie z niechlubną historią łódzkiego esbeka w tle. Autor z czułością i dużą dozą humoru portretuje swoich bohaterów. Na przykładzie ich rodzinnych relacji stawia fundamentalne pytania bliskie każdemu z nas. Jakie są współczesne więzi rodzinne? Czy coś takiego jeszcze w ogóle istnieje? I co to znaczy w dzisiejszym świecie? Czy doceniamy ich wartość? I czy potrafimy jeszcze dbać o swoich bliskich? A może tylko kupujemy namiastkę miłości, by uciszyć sumienie?

"Sztuka Juliusza Machulskiego opowiada o sprawach bardzo ważnych - o relacjach rodzinnych, obecności starszej osoby w rodzinie, o chorobie Alzheimera. Portretuje kilkupokoleniową rodzinę, w której przeglądamy się jak w soczewce. Poza tym ta wielopokoleniowość i różnorodność doświadczeń bohaterów pozwala nam dodatkowo dotknąć różnych wizji Polski – od czasów PRL-u aż po współczesność" – mówi reżyser Paweł Szkotak. "Cieszę się, że po raz kolejny mogę reżyserować polską sztukę komediową, bo to rzadkość we współczesnej polskiej dramaturgii. Fakt, że w Łodzi odbywa się konkurs «Komediopisanie» jest czymś wyjątkowym dla polskiego teatru, bo poczucie humoru i dystans są nam wszystkim niezwykle potrzebne" – podkreśla Szkotak.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-04 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Wykapany zięć
Wykapany zięć

Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski

Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?

„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.

Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-05 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Pewnego długiego dnia - XXX MFSPiN
Pewnego długiego dnia

Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Eugene O’Neill
"Pewnego długiego dnia"
Scenariusz, reżyseria: Luk Perceval
Dramaturgia: Roman Pawłowski
Scenografia: Philip Buβmann
Kostiumy: Katharina Beth
Reżyseria światła: Mark Van Denesse
Muzyka: Wojciech Blecharz
Przekład scenariusza: Karolina Bikont
Obsada: 
Roman Gancarczyk – James Tyrone
Paulina Kondrak – Cathleen
Mikołaj Kubacki – Edmund Tyrone
Łukasz Stawarczyk – Jamie Tyrone
Małgorzata Zawadzka – Mary Tyrone

Pewnego długiego, letniego dnia rodzina Tyronów musi skonfrontować się z trudną prawdą, skrywaną od lat. W miarę jak dzień przechodzi w noc, między ojcem, matką i dwoma dorosłymi synami narasta rodzinne piekło wzajemnych pretensji i oskarżeń. Jak w greckiej tragedii, w ciągu kilkunastu godzin bohaterowie zmierzą się z własną przeszłością, kłamstwami na swój temat i poczuciem winy. Czy prawda o sobie ich wyzwoli?

„Long Day’s Journey into Night”, autobiograficzna sztuka klasyka amerykańskiego dramatu Eugene’a O’Neilla z 1941 roku, to studium upadku rodziny, którą niszczą uzależnienie i kłamstwa. Studium tak realistyczne, że autor zakazał jego publikacji za życia w trosce o pamięć o bliskich, na których wzorowane są postacie. Sztukę wystawiono dopiero w 1956 roku, trzy lata po jego śmierci. Z miejsca stała się wydarzeniem, a O’Neill otrzymał za nią pośmiertnie Nagrodę Pulitzera.

„Pewnego długiego dnia” w reżyserii wybitnego belgijskiego reżysera Luka Percevala jest autorską adaptacją dramatu O’Neilla, interpretowanego przez pryzmat współczesnej problematyki uzależnień. Społeczeństwa Zachodu uzależniają się już nie tylko od alkoholu i narkotyków, jak w czasach O’Neilla, ale także od mediów społecznościowych, gier komputerowych, pornografii, pracy czy zakupów. Zmieniają się używki, ale mechanizm uzależnienia pozostaje ten sam. Jaką pustkę próbują w sobie wypełnić uzależnieni? Co sprawia, że uciekają od rzeczywistości w świat iluzji? Dlaczego unikają bólu, który niesie życie, i jak mogą się z tym bólem skonfrontować?

"Nie znam przedstawienia, w którym do tego stopnia wygasiłby machinę inscenizacji, bez reszty skupiony na fenomenalnych artystach Starego" - pisał Jacek Wakar. Z kolei zdaniem Karoliny Felberg ("Kultura Liberalna") "Flamand uruchomił w Zawadzkiej, Garncarczyku, Stawarczyku oraz Kubackim aktorstwo na niebywałym wręcz poziomie".

Sztuka „Long Day’s Journey into Night” wystawiana jest na mocy specjalnych uzgodnień Narodowego Starego Teatru z United Talent Agency. Niniejsza wersja sztuki została zmieniona względem oryginału autorstwa Eugene’a O’Neilla. W programie spektaklu został wykorzystany fragment książki Stephena A. Blacka "Eugene O’Neill. Beyond Mourning and Tragedy" (Yale University Press, New Haven and London 2002).
Copyright © 2000 Stephen A. Black

Bilety

Normalny: 150 zł, ulgowy: 90 zł

Czas trwania

2 godziny 40 minut (1 przerwa)
2024-04-06 18:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Wykapany zięć
Wykapany zięć

Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski

Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?

„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.

Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-06 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Pewnego długiego dnia - XXX MFSPiN
Pewnego długiego dnia

Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Eugene O’Neill
"Pewnego długiego dnia"
Scenariusz, reżyseria: Luk Perceval
Dramaturgia: Roman Pawłowski
Scenografia: Philip Buβmann
Kostiumy: Katharina Beth
Reżyseria światła: Mark Van Denesse
Muzyka: Wojciech Blecharz
Przekład scenariusza: Karolina Bikont
Obsada: 
Roman Gancarczyk – James Tyrone
Paulina Kondrak – Cathleen
Mikołaj Kubacki – Edmund Tyrone
Łukasz Stawarczyk – Jamie Tyrone
Małgorzata Zawadzka – Mary Tyrone

Pewnego długiego, letniego dnia rodzina Tyronów musi skonfrontować się z trudną prawdą, skrywaną od lat. W miarę jak dzień przechodzi w noc, między ojcem, matką i dwoma dorosłymi synami narasta rodzinne piekło wzajemnych pretensji i oskarżeń. Jak w greckiej tragedii, w ciągu kilkunastu godzin bohaterowie zmierzą się z własną przeszłością, kłamstwami na swój temat i poczuciem winy. Czy prawda o sobie ich wyzwoli?

„Long Day’s Journey into Night”, autobiograficzna sztuka klasyka amerykańskiego dramatu Eugene’a O’Neilla z 1941 roku, to studium upadku rodziny, którą niszczą uzależnienie i kłamstwa. Studium tak realistyczne, że autor zakazał jego publikacji za życia w trosce o pamięć o bliskich, na których wzorowane są postacie. Sztukę wystawiono dopiero w 1956 roku, trzy lata po jego śmierci. Z miejsca stała się wydarzeniem, a O’Neill otrzymał za nią pośmiertnie Nagrodę Pulitzera.

„Pewnego długiego dnia” w reżyserii wybitnego belgijskiego reżysera Luka Percevala jest autorską adaptacją dramatu O’Neilla, interpretowanego przez pryzmat współczesnej problematyki uzależnień. Społeczeństwa Zachodu uzależniają się już nie tylko od alkoholu i narkotyków, jak w czasach O’Neilla, ale także od mediów społecznościowych, gier komputerowych, pornografii, pracy czy zakupów. Zmieniają się używki, ale mechanizm uzależnienia pozostaje ten sam. Jaką pustkę próbują w sobie wypełnić uzależnieni? Co sprawia, że uciekają od rzeczywistości w świat iluzji? Dlaczego unikają bólu, który niesie życie, i jak mogą się z tym bólem skonfrontować?

"Nie znam przedstawienia, w którym do tego stopnia wygasiłby machinę inscenizacji, bez reszty skupiony na fenomenalnych artystach Starego" - pisał Jacek Wakar. Z kolei zdaniem Karoliny Felberg ("Kultura Liberalna") "Flamand uruchomił w Zawadzkiej, Garncarczyku, Stawarczyku oraz Kubackim aktorstwo na niebywałym wręcz poziomie".

Sztuka „Long Day’s Journey into Night” wystawiana jest na mocy specjalnych uzgodnień Narodowego Starego Teatru z United Talent Agency. Niniejsza wersja sztuki została zmieniona względem oryginału autorstwa Eugene’a O’Neilla. W programie spektaklu został wykorzystany fragment książki Stephena A. Blacka "Eugene O’Neill. Beyond Mourning and Tragedy" (Yale University Press, New Haven and London 2002).
Copyright © 2000 Stephen A. Black

Bilety

Normalny: 150 zł, ulgowy: 90 zł

Czas trwania

2 godziny 40 minut (1 przerwa)
2024-04-07 18:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Wykapany zięć
Wykapany zięć

Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski

Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?

„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.

Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-07 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Wściekły
Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-09 10:00

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
Wściekły
Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-10 10:00

Mała Scena Łódź Legionów 21
Melodramat - XXX MFSPiN
Melodramat

Teatr Powszechny w Warszawie

Scenariusz, reżyseria: Anna Smolar
Wiersze: Natalia Fiedorczuk
Monologi i dialogi: Karolina Adamczyk, Michał Czachor, Anna Ilczuk, Andrzej Kłak, Anna Smolar, Julian Świeżewski
Scenografia i kostiumy: Anna Met
Choreografia: Karolina Kraczkowska
Muzyka: Enchanted Hunters (Magdalena Gajdzica, Małgorzata Penkalla)
Światła: Monika Stolarska
Asystentka reżyserki: Marta Szlasa-Rokicka
Asystentka scenografki: Zofia Ratasiewicz
Obsada: Karolina Adamczyk, Michał Czachor, Anna Ilczuk, Andrzej Kłak, Karolina Kraczkowska, Julian Świeżewski

Melodramat” nie jest spektaklem o uzależnieniu, o opróżnianej butelce, dramacie kaca ani o samym pijącym. Nie jest to spektakl o romantycznym micie autodestrukcyjnego wrażliwca lub geniusza, któremu wolno zawsze i właściwie wszystko. Pytamy: kim jest osoba w tle? Kim jest wiecznie drugoplanowa bohaterka, czyli osoba współuzależniona?

„Melodramat” to opowieść o Kubie i Krystynie, parze uwikłanej we współuzależnieniowy cykl wzlotów i upadków. Spektakl pożycza od „Pętli” Marka Hłaski osoby dramatu, jednak swoją uwagę przekierowuje na Krystynę, a także na relacje spoza damsko-męskiego stereotypu.

Po sześćdziesięciu latach kontakt z prozą Hłaski i słynną adaptacją „Pętli” w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa uderza archaicznością stereotypów oraz teatralną grą filmowego amanta i heroiny (w rolach Kuby i Krystyny – Gustaw Holoubek i Aleksandra Śląska). Współcześnie żyjemy w kompletnie innym świecie, który obieramy jak cebulę z kolejnych warstw patriarchalnej władzy.

Czy o miłości może opowiadać tylko standardowy melodramat, a ogień pasji podsycać dopiero trójkąt melodramatyczny, obciążony cierpieniem i trwaniem w ukryciu? Kobiety wyrastają w tradycji kultu relacji romantycznej – to ona stanowić ma cel i spełnienie naszego człowieczeństwa. W wychowaniu chłopców i młodych mężczyzn często pomija się temat kompetencji emocjonalnych, niezbędnych dla budowania dojrzałego związku. Ten wzorzec powoduje, że koniec końców to jedna strona bierze na swoje barki (często nieświadomie) cały ciężar odpowiedzialności za relację i podtrzymywanie rodziny. Jednak figura wybawiciela, ratownika, kochającego bliskiego poświęcającego swoje potrzeby i pragnienia w imieniu dobra drugiej osoby, nie zna płci ani normy. Domaga się przeformułowania – tak abyśmy w pełni zobaczyli mechanizmy, którymi „rola ratownika” się rządzi.

W spektaklu podążymy ścieżką myśli, przekonań i porywów figury Dobrej Żony, która niekoniecznie musi być zawsze odgrywana przez kobietę. Hłasko zaczyna swoje opowiadanie mottem: „Przy dobrej kobiecie życie nie boli”. Czy Dobra Żona będzie potrafiła znaleźć dla siebie nową definicję dobra i troski, wybić się na niezależność – nie spektakularnie, ulicznie, politycznie, ale aż – prywatnie i intymnie?

"Spektakl trafiający w czułe miejsce, niezwykle szczery i genialnie zagrany. Każdy powinien go obejrzeć, bo dotyczy wszystkich" - pisała Aneta Kyzioł w "Polityce". "Przejmujący, dotykający do szpiku kości i odmalowany z rozmachem obraz alkoholizmu, współuzależnienia, cierpienia i prób wyjścia z toksycznej miłości – albo podjęcia niemożliwej misji naprawy relacji" - recenzował spektakl Witold Mrozek w "Gazecie Wyborczej".

W spektaklu używany jest dym sceniczny

Bilety

Normalny: 150 zł, ulgowy: 90 zł

Czas trwania

2 godziny 50 minut (w tym 1 przerwa)
2024-04-10 19:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
#Otagowani
#Otagowani

Autor: Dave Deveau
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Scenografia, kostiumy: Wojciech Stefaniak
Choreografia: Jarosław Staniek
Muzyka (kompozycja i nagranie): Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Michał Lacheta
Ze specjalnym udziałem Pauliny Nadel oraz Diany Krupy, Karoliny Krawczyńskiej, Sebastiana Jasnocha i Jakuba Kryształa

Robisz zdjęcie, oznaczasz miejsce, gdzie je zrobiłeś, otagowujesz ludzi, którzy na nim są, dodajesz filtr, wrzucasz je do sieci, a ono obiega cały świat i dociera do milionów. Do sieci trafia dziś wszystko, a anonimowość internetu stwarza złudne poczucie władzy, wolności i bezkarności. Sądzimy, że możemy napisać lub powiedzieć w nim wszystko to, pod czym nie podpisalibyśmy się w realnym świecie. Dla Julii i Kuby - tak, jak dla milionów ludzi - internet jest źródłem lajków, popularności, sympatii innych, ale także narzędziem odwetu. Ale czy zdają sobie sprawę, że w internecie nic nie ginie? Czy świadomi są konsekwencji jakie niesie ze sobą głupi wybryk na imprezie? Czy są tak okrutni, że gotowi byli posunąć się do czegoś podobnego? Czy po prostu chcieli zyskać kilku followersów? I czy jest nadzieja, że cyperprzemoc, hejt i niszczenie innych nie pozostaną bezkarne?

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-11 09:00

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
#Otagowani
#Otagowani

Autor: Dave Deveau
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Scenografia, kostiumy: Wojciech Stefaniak
Choreografia: Jarosław Staniek
Muzyka (kompozycja i nagranie): Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Michał Lacheta
Ze specjalnym udziałem Pauliny Nadel oraz Diany Krupy, Karoliny Krawczyńskiej, Sebastiana Jasnocha i Jakuba Kryształa

Robisz zdjęcie, oznaczasz miejsce, gdzie je zrobiłeś, otagowujesz ludzi, którzy na nim są, dodajesz filtr, wrzucasz je do sieci, a ono obiega cały świat i dociera do milionów. Do sieci trafia dziś wszystko, a anonimowość internetu stwarza złudne poczucie władzy, wolności i bezkarności. Sądzimy, że możemy napisać lub powiedzieć w nim wszystko to, pod czym nie podpisalibyśmy się w realnym świecie. Dla Julii i Kuby - tak, jak dla milionów ludzi - internet jest źródłem lajków, popularności, sympatii innych, ale także narzędziem odwetu. Ale czy zdają sobie sprawę, że w internecie nic nie ginie? Czy świadomi są konsekwencji jakie niesie ze sobą głupi wybryk na imprezie? Czy są tak okrutni, że gotowi byli posunąć się do czegoś podobnego? Czy po prostu chcieli zyskać kilku followersów? I czy jest nadzieja, że cyperprzemoc, hejt i niszczenie innych nie pozostaną bezkarne?

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-11 12:00

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
Melodramat - XXX MFSPiN
Melodramat

Teatr Powszechny w Warszawie

Scenariusz, reżyseria: Anna Smolar
Wiersze: Natalia Fiedorczuk
Monologi i dialogi: Karolina Adamczyk, Michał Czachor, Anna Ilczuk, Andrzej Kłak, Anna Smolar, Julian Świeżewski
Scenografia i kostiumy: Anna Met
Choreografia: Karolina Kraczkowska
Muzyka: Enchanted Hunters (Magdalena Gajdzica, Małgorzata Penkalla)
Światła: Monika Stolarska
Asystentka reżyserki: Marta Szlasa-Rokicka
Asystentka scenografki: Zofia Ratasiewicz
Obsada: Karolina Adamczyk, Michał Czachor, Anna Ilczuk, Andrzej Kłak, Karolina Kraczkowska, Julian Świeżewski

Melodramat” nie jest spektaklem o uzależnieniu, o opróżnianej butelce, dramacie kaca ani o samym pijącym. Nie jest to spektakl o romantycznym micie autodestrukcyjnego wrażliwca lub geniusza, któremu wolno zawsze i właściwie wszystko. Pytamy: kim jest osoba w tle? Kim jest wiecznie drugoplanowa bohaterka, czyli osoba współuzależniona?

„Melodramat” to opowieść o Kubie i Krystynie, parze uwikłanej we współuzależnieniowy cykl wzlotów i upadków. Spektakl pożycza od „Pętli” Marka Hłaski osoby dramatu, jednak swoją uwagę przekierowuje na Krystynę, a także na relacje spoza damsko-męskiego stereotypu.

Po sześćdziesięciu latach kontakt z prozą Hłaski i słynną adaptacją „Pętli” w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa uderza archaicznością stereotypów oraz teatralną grą filmowego amanta i heroiny (w rolach Kuby i Krystyny – Gustaw Holoubek i Aleksandra Śląska). Współcześnie żyjemy w kompletnie innym świecie, który obieramy jak cebulę z kolejnych warstw patriarchalnej władzy.

Czy o miłości może opowiadać tylko standardowy melodramat, a ogień pasji podsycać dopiero trójkąt melodramatyczny, obciążony cierpieniem i trwaniem w ukryciu? Kobiety wyrastają w tradycji kultu relacji romantycznej – to ona stanowić ma cel i spełnienie naszego człowieczeństwa. W wychowaniu chłopców i młodych mężczyzn często pomija się temat kompetencji emocjonalnych, niezbędnych dla budowania dojrzałego związku. Ten wzorzec powoduje, że koniec końców to jedna strona bierze na swoje barki (często nieświadomie) cały ciężar odpowiedzialności za relację i podtrzymywanie rodziny. Jednak figura wybawiciela, ratownika, kochającego bliskiego poświęcającego swoje potrzeby i pragnienia w imieniu dobra drugiej osoby, nie zna płci ani normy. Domaga się przeformułowania – tak abyśmy w pełni zobaczyli mechanizmy, którymi „rola ratownika” się rządzi.

W spektaklu podążymy ścieżką myśli, przekonań i porywów figury Dobrej Żony, która niekoniecznie musi być zawsze odgrywana przez kobietę. Hłasko zaczyna swoje opowiadanie mottem: „Przy dobrej kobiecie życie nie boli”. Czy Dobra Żona będzie potrafiła znaleźć dla siebie nową definicję dobra i troski, wybić się na niezależność – nie spektakularnie, ulicznie, politycznie, ale aż – prywatnie i intymnie?

"Spektakl trafiający w czułe miejsce, niezwykle szczery i genialnie zagrany. Każdy powinien go obejrzeć, bo dotyczy wszystkich" - pisała Aneta Kyzioł w "Polityce". "Przejmujący, dotykający do szpiku kości i odmalowany z rozmachem obraz alkoholizmu, współuzależnienia, cierpienia i prób wyjścia z toksycznej miłości – albo podjęcia niemożliwej misji naprawy relacji" - recenzował spektakl Witold Mrozek w "Gazecie Wyborczej".

W spektaklu używany jest dym sceniczny

Bilety

Normalny: 150 zł, ulgowy: 90 zł

Czas trwania

2 godziny 50 minut (w tym 1 przerwa)
2024-04-11 19:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Replay
Replay

Flavia Coste
"Replay"
Przekład: Witek Stefaniak
Reżyseria: Magdalena Małecka-Wippich
Scenografia i kostiumy: Anna Adamek
Muzyka: Albert Stensen
Multimedia: Jagoda Chalcińska, Ruch sceniczny: Milena Czarnik
Obsada: Filip Jacak, Jakub Kotyński
Ze specjalnym udziałem Anny Seniuk, Pauliny Nadel, Moniki Kępki i Małgorzaty Goździk

Francuska komedia w filmowym klimacie.

Akcja sztuki Flavii Coste rozgrywa się w gabinecie terepeutycznym podczas nietypowej sesji. Pacjent decyduje się zakończyć leczenie, a psychiatra próbuje namówić go, by spróbował jeszcze raz. Na czym polega ta pełna tajemnic gra? Kto tutaj tak naprawdę potrzebuje pomocy? I co ma z tym wszystkim wspólnego Catherine Deneuve?

Jedno jest pewne. Spotkanie obojga wyzwala szereg nieoczekiwanych zdarzeń, stopniowo odkrywając utajone pragnienia, fantazje i problemy bohaterów. A wszystko to w komediowym, inspirowanym filmem noir charakterze.

Flavia Coste to autorka młodego pokolenia, której debiutanckie sztuki zostały bardzo dobrze przyjęte przez francuską krytykę i publiczność. A „Replay” doczekał się scenicznych realizacji we Francji i Niemczech z udziałem uznanych aktorów tamtejszych scen. Spektakl będzie polską prapremierą sztuki.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-12 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Elizabeth Costello. 7 wykładów i 5 bajek z morałem - XXX MFSPiN
Elizabeth Costello. 7 wykładów i 5 bajek z morałem - Pokaz Mistrzowski

Nowy Teatr w Warszawie

Festiwalowa prezentacja najnowszego spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego odbędzie się w sobotę - dwa dni po premierze w Nowym Teatrze w Warszawie

Scenariusz: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński
Współpraca: Łukasz Chotkowski, Mateusz Górniak, Anna Lewandowska
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Szczęśniak
Muzyka: Paweł Mykietyn
Światła: Felice Ross
Wideo: Kamil Polak
Choreografia: Claude Bardouil
Obsada: Mariusz Bonaszewski, Agata Buzek, Magdalena Cielecka, Andrzej Chyra, Ewa Dałkowska, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Maja Komorowska, Hiroaki Murakami, Maja Ostaszewska, Ewelina Pankowska, Jacek Poniedziałek, Magdalena Popławska

Postać pisarki Elizabeth Costello pojawiła się po raz pierwszy w 1999 roku, kiedy Johna Maxwella Coetzeego zaproszono do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych, których tematem była pisarka Elizabeth Costello, zaproszona do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych. Odtąd autor napisał jeszcze kilka utworów, w których pojawiała się ta postać, a jej biografia stopniowo zaczęła się rozrastać. W 2003 roku pisarz poświęcił jej odrębną powieść, którą zatytułował "Elizabeth Costello".

Bohaterka ta nie jest wyłącznie fikcyjnym, literackim bytem. Można powiedzieć, że stała się artystycznym i życiowym alter ego Coetzeego, wypowiadającym się w jego imieniu, zastępującym go, kiedy zaczął ukrywać się za jej plecami, czy używać jej jako tarczy, jakby chciał zrzucić na nią odium krytyki, niezgody i złości odbiorców i uczestników akademickich dyskusji i sporów. Jak sam twierdzi, Costello wdziera się nie tylko do jego wyobraźni i pisarskich planów, zabiera też głos – jego głos – w kwestiach filozoficznych, ekologicznych, społecznych i egzystencjalnych, przemawia i apeluje do sumień w sprawie losu zwierząt, nierówności społecznych i wykluczenia osób starszych czy kalekich. Sama też wdziera się do jego utworów, w których autor nie planował jej umieścić. Można ją zatem uznać za rodzaj upiora, wołającego głosu lub dybuka czy innej zbłąkanej duszy. Lub po prostu ulubioną figurę, która maniakalnie powraca do swojego twórcy.

Jest wreszcie Costello ulubioną i często także nieplanowaną postacią teatru Krzysztofa Warlikowskiego. Pojawiała się dotąd w jego pięciu spektaklach: w jednych pod swoim nazwiskiem, w innych głosu użyczały jej inne postaci. Ale jeszcze nigdy reżyser nie poświęcił jej całego spektaklu, choć, jak pokazuje jego dotychczasowy dorobek, domaga się ona jego uwagi i nawiedza go chyba równie często jak swojego pierwotnego twórcę. W swoim najnowszych przedstawieniu Warlikowski realizuje w końcu plan, o którego istnieniu może dotąd nie wiedział, który jednak wydaje się bardzo logiczny, biorąc pod uwagę, ile razy zapraszał Elizabeth do ukazania się w świecie jego teatru.

Krzysztof Warlikowski jest jednym z najbardziej cenionych współczesnych reżyserów teatralnych i operowych, a także dyrektorem artystycznym Nowego Teatru w Warszawie. Pracuje w Polsce, wystawia także na scenach zagranicznych, m.in. we Francji, Niemczech, Holandii i Izraelu. Jego spektakle pokazywane były na najważniejszych światowych festiwalach teatralnych, m.in. w Awinionie, Nowym Yorku, Montrealu.

Jego postać jest niezwykle ważna dla łódzkiego Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych, którego program tworzony przez Ewę Pilawską ewoluował i zmieniał się. Bardzo istotnymi kamieniami milowymi w tej ewolucji - obok na przykład spektakli Krystiana Lupy czy Grzegorza Jarzyny - były spektakle Krzysztofa Warlikowskiego pokazywane w Łodzi. Wraz z tymi prezentacjami publiczność sięgała po nowe języki i estetyki teatralne. Spektakle Warlikowskiego były wyzwaniami, budziły kontrowersje i dyskusje.

Dotychczas na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych widzowie obejrzeli wybitne spektakle Warlikowskiego (m.in. „Anioły w Ameryce”, „(A)polonię”, „Francuzów”, „Odyseję. Historię dla Hollywoodu”), oglądali wystawy poświęcone twórcy oraz wzięli udział w międzynarodowej dyskusji poświęconej artyście zatytułowanej „Teatr, który szuka imienia”.

W Teatrze Powszechnym w Łodzi podczas dyskusji „Teatr, którry szuka imienia” Krzysztof Warlikowski tak mówił o swojej twórczości teatralnej: „Myślę o tym, czym teatr mógłby się stać. Teatr to tradycja, którą kolejne generacje intuicyjnie kontynuują. Mój dialog z samym sobą czy z wielkimi tekstami wynika z tego, że – jak myślę – musimy w Polsce zacząć mówić do siebie językiem zrozumiałym, musimy na nowo nawiązać kontakt. Komunizm nas bardzo schował, byliśmy automatami. Tymczasem istnieje potrzeba bliższej rozmowy. Dlatego zacząłem tworzyć spektakle adresowane do polskiego widza – zablokowanego doświadczeniem historycznym, zablokowanego w swojej tożsamości”.

Prezentacja najnowszej prapremiery w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego jest Pokazem Mistrzowskim, pozakonkursowym. Ideą dyrektorki artystycznej i twórczyni Festiwalu Ewy Pilawskiej jest podkreślenie mistrzostwa reżysera i jego dorobku, a także niezwykłej roli w historii polskiego teatru i historii Miedzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.

Bilety

Normalny: 180 zł, ulgowy: 130 zł

Spektakl zaprezentowany zostanie w Nowym Teatrze w Warszawie. Cena biletu obejmuje przejazd autokarem z Łodzi do Nowego Teatru w Warszawie oraz powrót do Łodzi.

Odjazd do Warszawy: wyjazd 13 kwietnia 2024 o godzinie 12:30 z parkingu przy Manufakturze (od strony ulicy Jana Karskiego).
2024-04-13 16:00

Nowy Teatr w Warszawie Warszawa Madalińskiego 10/16
INFO
Replay
Replay

Flavia Coste
"Replay"
Przekład: Witek Stefaniak
Reżyseria: Magdalena Małecka-Wippich
Scenografia i kostiumy: Anna Adamek
Muzyka: Albert Stensen
Multimedia: Jagoda Chalcińska, Ruch sceniczny: Milena Czarnik
Obsada: Filip Jacak, Jakub Kotyński
Ze specjalnym udziałem Anny Seniuk, Pauliny Nadel, Moniki Kępki i Małgorzaty Goździk

Francuska komedia w filmowym klimacie.

Akcja sztuki Flavii Coste rozgrywa się w gabinecie terepeutycznym podczas nietypowej sesji. Pacjent decyduje się zakończyć leczenie, a psychiatra próbuje namówić go, by spróbował jeszcze raz. Na czym polega ta pełna tajemnic gra? Kto tutaj tak naprawdę potrzebuje pomocy? I co ma z tym wszystkim wspólnego Catherine Deneuve?

Jedno jest pewne. Spotkanie obojga wyzwala szereg nieoczekiwanych zdarzeń, stopniowo odkrywając utajone pragnienia, fantazje i problemy bohaterów. A wszystko to w komediowym, inspirowanym filmem noir charakterze.

Flavia Coste to autorka młodego pokolenia, której debiutanckie sztuki zostały bardzo dobrze przyjęte przez francuską krytykę i publiczność. A „Replay” doczekał się scenicznych realizacji we Francji i Niemczech z udziałem uznanych aktorów tamtejszych scen. Spektakl będzie polską prapremierą sztuki.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-13 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Replay
Replay

Flavia Coste
"Replay"
Przekład: Witek Stefaniak
Reżyseria: Magdalena Małecka-Wippich
Scenografia i kostiumy: Anna Adamek
Muzyka: Albert Stensen
Multimedia: Jagoda Chalcińska, Ruch sceniczny: Milena Czarnik
Obsada: Filip Jacak, Jakub Kotyński
Ze specjalnym udziałem Anny Seniuk, Pauliny Nadel, Moniki Kępki i Małgorzaty Goździk

Francuska komedia w filmowym klimacie.

Akcja sztuki Flavii Coste rozgrywa się w gabinecie terepeutycznym podczas nietypowej sesji. Pacjent decyduje się zakończyć leczenie, a psychiatra próbuje namówić go, by spróbował jeszcze raz. Na czym polega ta pełna tajemnic gra? Kto tutaj tak naprawdę potrzebuje pomocy? I co ma z tym wszystkim wspólnego Catherine Deneuve?

Jedno jest pewne. Spotkanie obojga wyzwala szereg nieoczekiwanych zdarzeń, stopniowo odkrywając utajone pragnienia, fantazje i problemy bohaterów. A wszystko to w komediowym, inspirowanym filmem noir charakterze.

Flavia Coste to autorka młodego pokolenia, której debiutanckie sztuki zostały bardzo dobrze przyjęte przez francuską krytykę i publiczność. A „Replay” doczekał się scenicznych realizacji we Francji i Niemczech z udziałem uznanych aktorów tamtejszych scen. Spektakl będzie polską prapremierą sztuki.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-14 16:00

Mała Scena Łódź Legionów 21
Państwo (Der Staat) - XXX MFSPiN
Państwo (Der Staat)

Koprodukcja Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie z Nationaltheater Mannheim

Autor: Platon
Adaptacja, reżyseria, opracowanie muzyczne: Jan Klata
Adaptacje, dramaturgia, przekład, nauka języka starogreckiego: Olga Śmiechowicz
Scenografia, kostiumy, światło: Mirek Kaczmarek
Ruch sceniczny: Maciej Prusak
Video: Natan Berkowicz
Konsultacje lektorskie z języka starogreckiego: Danai Chondrokouki
Obsada: Dominika Bednarczyk, Karolina Kazoń, Mateusz Bieryt, Wojciech Dolatowski, Marcin Kalisz, Marcin Sianko, Feliks Szajnert, Jacek Strama, Linda Pöppel

„Państwo” to jedno z najważniejszych dzieł filozoficzno-politycznych w historii. Platon zawarł w nim, w formie dialogu, syntezę poglądów na model wzorcowo funkcjonującego społeczeństwa. Kluczową kategorią utworu (obok szeregu zagadnień etycznych, epistemologicznych i ontologicznych) jest zagadnienie sprawiedliwości w kontekście działania państwa. Platon rozważa tematy porządku, idealnego ustroju, analizuje 4 formy ustrojowe - timokrację, oligarchię, demokrację i tyranię, wyliczając i analizując wady i zalety każdej z nich. Co tekst z powstały w IV wieku przed naszą erą ma nam do powiedzenia dzisiaj? Dlaczego sięgnął po niego Jan Klata?

„To nie będzie nudna rozprawa filozoficzna. To będzie bezkompromisowa dyskusja o sprawach najważniejszych” - zapraszają na spektakl twóry spektaklu. „Będziemy dyskutować o sprawiedliwości. Czym jest dzisiaj sprawiedliwość? Czy jest jedna i niezmienna, czy zawiera w sobie pole do interpretacji i manipulacji? Do jej siłowego zawłaszczenia i zdeptania? Kto ma prawo wydawania sądów, co jest sprawiedliwe, a co sprawiedliwe nie jest? I czy ta sprawiedliwość jest dziś nam rzeczywiście tak niezbędna?” - pytają twórcy.

„Będziemy dyskutować o zrozumieniu. O odnalezieniu się w świecie, w którym to nie prawda jest ważna, ale jej interpretacje. Zresztą co tą prawdą faktycznie jest, a co rozumiemy lub chcemy rozumieć jako prawdę? Naszą prawdę. Gdzie leży prawdziwy świat, a co rozmywa się, reinterpretuje i zniekształca w tłumaczeniu?” - to niektóre z pytań, które stawia spektakl.

"Jesteśmy w starożytnej Grecji; to jest kolebka teatru, coś, co staramy się kontynuować, to jest też oczywiście początek namysłu ludzkiego nad tym, co jest abstrakcyjne, nieoczywiste, a tak naprawdę najważniejsze" – podkreśla reżyser Jan Klata, który podkreślał, że "w spektaklu nie ma ani jednego słowa dodanego (…), wyrazu, który nie byłby napisany przez Platona".

Spektakl „Państwo” grany w języku starogreckim, polskim oraz niemieckim. Widzowie otrzymają słuchawki z tłumaczeniem na język polski.

Bilety

Normalny: 180 zł, ulgowy: 130 zł

Czas trwania

1 godzina 40 minut (bez przerwy)
2024-04-14 18:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
INFO
Rodzina
Rodzina - KOMEDIA

Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.

„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
2024-04-18 11:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Fredro. Rok Jubileuszowy - XXX MFSPiN
Fredro. Rok Jubileuszowy

Teatr Narodowy w Warszawie

Scenariusz: Jan Englert, Tomasz Kubikowski, Wojciech Majcherek
Reżyseria: Jan Englert
Scenografia: Martyna Kander
Reżyseria światła: Dariusz Pawelec
Montaż projekcji filmowej: Milenia Fiedler
Realizatorzy dźwięku: Marek Szymański, Hubert Majewski, Mariusz Maszewski
Realizatorzy światła: Zbigniew Szulim, Bartłomiej Kaczalski, Krzysztof Łukasz Stefan
Realizatorzy wideo: Mariusz Chałubek, Paweł Woźniak
Inspicjentka: Katarzyna Kłosowska-Kobiałka
Obsada: Marek Barbasiewicz, Ewa Bukała, Wiesław Cichy, Jan Englert, Dominika Kluźniak, Justyna Kowalska, Waldemar Kownacki, Grzegorz Kwiecień, Grzegorz Małecki, Kacper Matula, Paweł Paprocki, Hubert Paszkiewicz, Anna Seniuk, Ewa Wiśniewska

Aleksander Fredro, którego dwieście trzydziestą rocznicę urodzin świętowaliśmy w roku 2023, pochodził ze znakomitego rodu; jednak wcześnie poznał świat od jego najciemniejszych stron. W wieku szesnastu lat zaciągnął się do wojska, gdzie doświadczył brutalności życia. W sztabie Napoleona poznał cynizm imperialnej polityki. W zimowym odwrocie spod Moskwy doświadczył rzeczy tak strasznych, że jego psychika je wyparła i długo nie był w stanie o nich mówić. Upokorzony klęską, wyzbyty ostatniej porozbiorowej nadziei wrócił do domu i po pewnym czasie zaczął pisać – komedie. Anonimowo.

Debiutancka jednoaktówka doczekała się jednego przedstawienia na scenie lwowskiej. Późniejsze sztuki pełnospektaklowe składał już w Teatrze Narodowym, gdzie w 1823 roku – a więc równo dwieście lat temu – wobec aplauzu publiczności zdecydował się ujawnić jej swoje nazwisko. Zyskał powodzenie jako autor, choć krytyka nie zostawiała na nim suchej nitki, aż wreszcie – w 1839 roku – złamał pióro. I choć po pewnym czasie wrócił do pisania prozy, wierszy i dramatów, nie publikował ich już ani nie wystawiał.

Raczej nie angażował się też publicznie, z wyjątkiem krótkiego okresu Wiosny Ludów, za co spotkał go proces przed austriackim sądem o zdradę stanu. Ślimaczył się on przez kilka lat, po których obrońcom udało się oddalić niebezpieczeństwo.

Po śmierci Fredry w roku 1876 jego twórczość komediowa wróciła do stałego repertuaru, zyskała rangę klasyki i nieustannie, aż po dziś, prowokowała skrajne opinie. Nieco mniej znany pozostaje Fredro prozaik, aforysta, poeta: obserwator społeczeństwa, autor oryginalnych myśli, spostrzeżeń i form narracyjnych.

Fredro refleksyjny, starzejący się, odsądzany od czci i wiary, stawiany przed sądem i na pomnikach...

„(…) paść musi rutynowa wobec tego teatru pochwała poziomu aktorstwa. [...] mam wrażenie, że gdyby nie Marek Barbasiewicz, Hubert Paszkiewicz, Waldemar Kownacki, Kacper Matula czy prezydujący sądowi Wiesław Cichy nie oglądalibyśmy tego przewodu sądowego z takim napięciem. Dotyczy to także scenek wyjętych z komedii. Kiedy Grzegorz Kwiecień, Dominika Kluźniak, a przez moment i Kacper Matula rysują przed nami trójkąt z "Męża i żony", właściwie nie miłosny, bo są trójką osobników zblazowanych, mamy poczucie bliskości tej sytuacji naszym czasom. Kiedy Paweł Paprocki szaleje jako Papkin kabotyn, a potem nagle staje się Papkinem melancholijnym, właściwie tragikomicznym, pojmujemy, że w «komedyjkach» warto szukać prawdy o człowieku.
Śluby panieńskie składają na scenie najpierw bardzo sprawne młode aktorki: Ewa Bukała i Justyna Kowalska, a potem… Anna Seniuk i Ewa Wiśniewska. To ostatnie jest podwójnym żartem, cokolwiek surrealistycznym. Ale może wypowiedzenie tych kwestii przez wielkie artystki tego pokolenia pozwala nam do końca przeżyć ich uniwersalność. Skądinąd Anna Seniuk jest równie przekonująca jako żona Fredry poświęcająca mu kilka słów obrony.
Przejmujący jest Grzegorz Małecki jako Fredro w młodszym wieku. Ale ostatnie słowo należy do samego Englerta. Mówi tekstami Fredry m.in. z "Zapisków starucha", właśnie o starości, o strachu przed samym stanem umierania, i mamy poczucie, że sprzedaje nam nie tylko Fredrę, ale i kawałek siebie, własnego doświadczenia, życiowego kredo. Kiedy wyławiam takie akcenty w teatrze, chcę aby trwał on jak najdłużej” - pisał w recenzji Piotr Zaremba.

"I tak już od lat, o czym świadczy szczególny hołd oddany przez twórców i wykonawców spektaklu w formie audiowizualnej na dwóch ekranach, kolejne kwestie dzieł Fredry dopowiadają, tworząc aktorską sztafetę pokoleń, najwybitniejsi artyści, poczynając od Ludwika Solskiego, Jacka Woszczerowicza, Tadeusza Fijewskiego, Tadeusza Łomnickiego, poprzez Andrzeja Łapickiego, Gustawa Holoubka, Wojciecha Pszoniaka, Romana Polańskiego, Janusza Gajosa, Andrzeja Seweryna, Jana Peszka po Joannę Szczepkowską i Danutę Stenkę" - zauważył w recenzji Jacek Cieślak.

Spektakl rekomendowany dla widzów od 15 roku życia. 

Bilety

Normalny: 180 zł, ulgowy: 130 zł

Czas trwania

1 godzina 20 minut (bez przerwy)
2024-04-18 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
Rodzina
Rodzina - KOMEDIA

Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.

„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
2024-04-19 11:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Fredro. Rok Jubileuszowy - XXX MFSPiN
Fredro. Rok Jubileuszowy

Teatr Narodowy w Warszawie

Scenariusz: Jan Englert, Tomasz Kubikowski, Wojciech Majcherek
Reżyseria: Jan Englert
Scenografia: Martyna Kander
Reżyseria światła: Dariusz Pawelec
Montaż projekcji filmowej: Milenia Fiedler
Realizatorzy dźwięku: Marek Szymański, Hubert Majewski, Mariusz Maszewski
Realizatorzy światła: Zbigniew Szulim, Bartłomiej Kaczalski, Krzysztof Łukasz Stefan
Realizatorzy wideo: Mariusz Chałubek, Paweł Woźniak
Inspicjentka: Katarzyna Kłosowska-Kobiałka
Obsada: Marek Barbasiewicz, Ewa Bukała, Wiesław Cichy, Jan Englert, Dominika Kluźniak, Justyna Kowalska, Waldemar Kownacki, Grzegorz Kwiecień, Grzegorz Małecki, Kacper Matula, Paweł Paprocki, Hubert Paszkiewicz, Anna Seniuk, Ewa Wiśniewska

Aleksander Fredro, którego dwieście trzydziestą rocznicę urodzin świętowaliśmy w roku 2023, pochodził ze znakomitego rodu; jednak wcześnie poznał świat od jego najciemniejszych stron. W wieku szesnastu lat zaciągnął się do wojska, gdzie doświadczył brutalności życia. W sztabie Napoleona poznał cynizm imperialnej polityki. W zimowym odwrocie spod Moskwy doświadczył rzeczy tak strasznych, że jego psychika je wyparła i długo nie był w stanie o nich mówić. Upokorzony klęską, wyzbyty ostatniej porozbiorowej nadziei wrócił do domu i po pewnym czasie zaczął pisać – komedie. Anonimowo.

Debiutancka jednoaktówka doczekała się jednego przedstawienia na scenie lwowskiej. Późniejsze sztuki pełnospektaklowe składał już w Teatrze Narodowym, gdzie w 1823 roku – a więc równo dwieście lat temu – wobec aplauzu publiczności zdecydował się ujawnić jej swoje nazwisko. Zyskał powodzenie jako autor, choć krytyka nie zostawiała na nim suchej nitki, aż wreszcie – w 1839 roku – złamał pióro. I choć po pewnym czasie wrócił do pisania prozy, wierszy i dramatów, nie publikował ich już ani nie wystawiał.

Raczej nie angażował się też publicznie, z wyjątkiem krótkiego okresu Wiosny Ludów, za co spotkał go proces przed austriackim sądem o zdradę stanu. Ślimaczył się on przez kilka lat, po których obrońcom udało się oddalić niebezpieczeństwo.

Po śmierci Fredry w roku 1876 jego twórczość komediowa wróciła do stałego repertuaru, zyskała rangę klasyki i nieustannie, aż po dziś, prowokowała skrajne opinie. Nieco mniej znany pozostaje Fredro prozaik, aforysta, poeta: obserwator społeczeństwa, autor oryginalnych myśli, spostrzeżeń i form narracyjnych.

Fredro refleksyjny, starzejący się, odsądzany od czci i wiary, stawiany przed sądem i na pomnikach...

„(…) paść musi rutynowa wobec tego teatru pochwała poziomu aktorstwa. [...] mam wrażenie, że gdyby nie Marek Barbasiewicz, Hubert Paszkiewicz, Waldemar Kownacki, Kacper Matula czy prezydujący sądowi Wiesław Cichy nie oglądalibyśmy tego przewodu sądowego z takim napięciem. Dotyczy to także scenek wyjętych z komedii. Kiedy Grzegorz Kwiecień, Dominika Kluźniak, a przez moment i Kacper Matula rysują przed nami trójkąt z "Męża i żony", właściwie nie miłosny, bo są trójką osobników zblazowanych, mamy poczucie bliskości tej sytuacji naszym czasom. Kiedy Paweł Paprocki szaleje jako Papkin kabotyn, a potem nagle staje się Papkinem melancholijnym, właściwie tragikomicznym, pojmujemy, że w «komedyjkach» warto szukać prawdy o człowieku.
Śluby panieńskie składają na scenie najpierw bardzo sprawne młode aktorki: Ewa Bukała i Justyna Kowalska, a potem… Anna Seniuk i Ewa Wiśniewska. To ostatnie jest podwójnym żartem, cokolwiek surrealistycznym. Ale może wypowiedzenie tych kwestii przez wielkie artystki tego pokolenia pozwala nam do końca przeżyć ich uniwersalność. Skądinąd Anna Seniuk jest równie przekonująca jako żona Fredry poświęcająca mu kilka słów obrony.
Przejmujący jest Grzegorz Małecki jako Fredro w młodszym wieku. Ale ostatnie słowo należy do samego Englerta. Mówi tekstami Fredry m.in. z "Zapisków starucha", właśnie o starości, o strachu przed samym stanem umierania, i mamy poczucie, że sprzedaje nam nie tylko Fredrę, ale i kawałek siebie, własnego doświadczenia, życiowego kredo. Kiedy wyławiam takie akcenty w teatrze, chcę aby trwał on jak najdłużej” - pisał w recenzji Piotr Zaremba.

"I tak już od lat, o czym świadczy szczególny hołd oddany przez twórców i wykonawców spektaklu w formie audiowizualnej na dwóch ekranach, kolejne kwestie dzieł Fredry dopowiadają, tworząc aktorską sztafetę pokoleń, najwybitniejsi artyści, poczynając od Ludwika Solskiego, Jacka Woszczerowicza, Tadeusza Fijewskiego, Tadeusza Łomnickiego, poprzez Andrzeja Łapickiego, Gustawa Holoubka, Wojciecha Pszoniaka, Romana Polańskiego, Janusza Gajosa, Andrzeja Seweryna, Jana Peszka po Joannę Szczepkowską i Danutę Stenkę" - zauważył w recenzji Jacek Cieślak.

Spektakl rekomendowany dla widzów od 15 roku życia. 

Bilety

Normalny: 180 zł, ulgowy: 130 zł

Czas trwania

1 godzina 20 minut (bez przerwy)
2024-04-19 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
Rodzina
Rodzina - KOMEDIA

Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.

„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
2024-04-20 19:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Rodzina
Rodzina - KOMEDIA

Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.

„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
2024-04-21 19:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna

Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta

Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...

Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...

Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.

Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!

Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-23 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna

Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta

Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...

Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...

Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.

Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!

Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-24 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna

Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta

Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...

Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...

Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.

Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!

Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-25 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Chciałem być
Chciałem być

Scenariusz i reżyseria: Michał Siegoczyński
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sankowska
Asystentka scenografki: Anna Drobczyk
Muzyka: Piotr Mania
Choreografia: Alisa Makarenko
Konsultacja dramaturgiczna: Patryk Warchoł
Prezentacja multimedialna: Natalia Mentkowska
Operatorki kamery: Ewa Borowska/Paula Wilczyńska
Nagranie partii gitarowych: Przemysław Hanaj
Przygotowanie wokalne: Izabela Puk
Obsada: Mariusz Ostrowski, Karolina Kleniewska/Aleksandra Bogulewska, Diana Krupa, Karolina Łukaszewicz, Paulina Nadel, Ewa Sonnenburg, Filip Jacak, Jakub Kotyński, Artur Majewski

Spektakl inspirowany postacią Krzysztofa Krawczyka "Chciałem być" nie jest biografią artysty. To komedia, która prezentuje subiektywne spojrzenie reżysera na fenomen Krzysztofa Krawczyka jako artysty i człowieka.

„Inspirujemy się postacią Krzysztofa Krawczyka, aby dotknąć paradoksu bycia gwiazdą. Gwiazdy show-biznesu funkcjonują jako zmitologizowane figury oderwane od rzeczywistości. Sukces i popularność pozbawiają ich ludzkich cech, choć na co dzień to normalni ludzie z krwi i kości – z takimi samymi problemami jak każdy. Najbardziej interesuje mnie właśnie to pękniecie pomiędzy scenicznym wizerunkiem a tak zwanym normalnym życiem” – mówi reżyser i autor sztuki Michał Siegoczyński. „Życiorys Krzysztofa Krawczyka to historia wzlotów i upadków, wielkiej popularności w Polsce, a jednocześnie pewnego niedosytu związanego z tournée po Stanach Zjednoczonych. Krzysztof Krawczyk był fenomenem, twórcą, którego nie da się zaszufladkować. W Polsce znany jest nie tylko jako autor największych hitów, ale jednocześnie jako artysta, którym zafascynowani byli Andrzej Smolik czy Goran Bregović. Prywatna historia Krawczyka to z kolei sekwencja różnych rozczarowań i dramatów, które nie pasują do wizerunku ikony polskiej popkultury. To też zupełny odwrót od religii, który w późniejszym czasie przerodził się w głęboką wiarę w Boga, odgrywającą w jego życiu tak ważną rolę” - dodaje reżyser.

Spektakl "Chciałem być" głosami widzów został uznany za Najlepszy Spektakl 2021 roku w Plebiscycie Plastry Kultury.
Głosami widzów spektakl otrzymał tytuł Najlepszego Spektaklu 16. Katowickiego Karnawału Komedii
Głosami widzów za rolę Krzysztofa Krawcyzka Mariusz Ostrowski otrzymał Nagrodę Publiczności (tytuł Naj-Bogusławskiego Aktora) 63. Festiwalu Sztuki Aktorskiej (Kaliskie Spotkania Teatralne) oraz Najlepszego Aktora XXVII Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych

Miejsca z ograniczoną widocznością - balkon (2. i 3. rząd)

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Na widowni z lewej strony, do 10. rzędu, znajduje się podest sceniczny.

Czas trwania
3 godziny 30 minut (dwie przerwy)
2024-04-26 18:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Korepetycje z miłości
Korepetycje z miłości

Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)

W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości? 

Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.

- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-26 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
INFO
Chciałem być
Chciałem być

Scenariusz i reżyseria: Michał Siegoczyński
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sankowska
Asystentka scenografki: Anna Drobczyk
Muzyka: Piotr Mania
Choreografia: Alisa Makarenko
Konsultacja dramaturgiczna: Patryk Warchoł
Prezentacja multimedialna: Natalia Mentkowska
Operatorki kamery: Ewa Borowska/Paula Wilczyńska
Nagranie partii gitarowych: Przemysław Hanaj
Przygotowanie wokalne: Izabela Puk
Obsada: Mariusz Ostrowski, Karolina Kleniewska/Aleksandra Bogulewska, Diana Krupa, Karolina Łukaszewicz, Paulina Nadel, Ewa Sonnenburg, Filip Jacak, Jakub Kotyński, Artur Majewski

Spektakl inspirowany postacią Krzysztofa Krawczyka "Chciałem być" nie jest biografią artysty. To komedia, która prezentuje subiektywne spojrzenie reżysera na fenomen Krzysztofa Krawczyka jako artysty i człowieka.

„Inspirujemy się postacią Krzysztofa Krawczyka, aby dotknąć paradoksu bycia gwiazdą. Gwiazdy show-biznesu funkcjonują jako zmitologizowane figury oderwane od rzeczywistości. Sukces i popularność pozbawiają ich ludzkich cech, choć na co dzień to normalni ludzie z krwi i kości – z takimi samymi problemami jak każdy. Najbardziej interesuje mnie właśnie to pękniecie pomiędzy scenicznym wizerunkiem a tak zwanym normalnym życiem” – mówi reżyser i autor sztuki Michał Siegoczyński. „Życiorys Krzysztofa Krawczyka to historia wzlotów i upadków, wielkiej popularności w Polsce, a jednocześnie pewnego niedosytu związanego z tournée po Stanach Zjednoczonych. Krzysztof Krawczyk był fenomenem, twórcą, którego nie da się zaszufladkować. W Polsce znany jest nie tylko jako autor największych hitów, ale jednocześnie jako artysta, którym zafascynowani byli Andrzej Smolik czy Goran Bregović. Prywatna historia Krawczyka to z kolei sekwencja różnych rozczarowań i dramatów, które nie pasują do wizerunku ikony polskiej popkultury. To też zupełny odwrót od religii, który w późniejszym czasie przerodził się w głęboką wiarę w Boga, odgrywającą w jego życiu tak ważną rolę” - dodaje reżyser.

Spektakl "Chciałem być" głosami widzów został uznany za Najlepszy Spektakl 2021 roku w Plebiscycie Plastry Kultury.
Głosami widzów spektakl otrzymał tytuł Najlepszego Spektaklu 16. Katowickiego Karnawału Komedii
Głosami widzów za rolę Krzysztofa Krawcyzka Mariusz Ostrowski otrzymał Nagrodę Publiczności (tytuł Naj-Bogusławskiego Aktora) 63. Festiwalu Sztuki Aktorskiej (Kaliskie Spotkania Teatralne) oraz Najlepszego Aktora XXVII Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych

Miejsca z ograniczoną widocznością - balkon (2. i 3. rząd)

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Na widowni z lewej strony, do 10. rzędu, znajduje się podest sceniczny.

Czas trwania
3 godziny 30 minut (dwie przerwy)
2024-04-27 18:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Korepetycje z miłości
Korepetycje z miłości

Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)

W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości? 

Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.

- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-27 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Chciałem być
Chciałem być

Scenariusz i reżyseria: Michał Siegoczyński
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sankowska
Asystentka scenografki: Anna Drobczyk
Muzyka: Piotr Mania
Choreografia: Alisa Makarenko
Konsultacja dramaturgiczna: Patryk Warchoł
Prezentacja multimedialna: Natalia Mentkowska
Operatorki kamery: Ewa Borowska/Paula Wilczyńska
Nagranie partii gitarowych: Przemysław Hanaj
Przygotowanie wokalne: Izabela Puk
Obsada: Mariusz Ostrowski, Karolina Kleniewska/Aleksandra Bogulewska, Diana Krupa, Karolina Łukaszewicz, Paulina Nadel, Ewa Sonnenburg, Filip Jacak, Jakub Kotyński, Artur Majewski

Spektakl inspirowany postacią Krzysztofa Krawczyka "Chciałem być" nie jest biografią artysty. To komedia, która prezentuje subiektywne spojrzenie reżysera na fenomen Krzysztofa Krawczyka jako artysty i człowieka.

„Inspirujemy się postacią Krzysztofa Krawczyka, aby dotknąć paradoksu bycia gwiazdą. Gwiazdy show-biznesu funkcjonują jako zmitologizowane figury oderwane od rzeczywistości. Sukces i popularność pozbawiają ich ludzkich cech, choć na co dzień to normalni ludzie z krwi i kości – z takimi samymi problemami jak każdy. Najbardziej interesuje mnie właśnie to pękniecie pomiędzy scenicznym wizerunkiem a tak zwanym normalnym życiem” – mówi reżyser i autor sztuki Michał Siegoczyński. „Życiorys Krzysztofa Krawczyka to historia wzlotów i upadków, wielkiej popularności w Polsce, a jednocześnie pewnego niedosytu związanego z tournée po Stanach Zjednoczonych. Krzysztof Krawczyk był fenomenem, twórcą, którego nie da się zaszufladkować. W Polsce znany jest nie tylko jako autor największych hitów, ale jednocześnie jako artysta, którym zafascynowani byli Andrzej Smolik czy Goran Bregović. Prywatna historia Krawczyka to z kolei sekwencja różnych rozczarowań i dramatów, które nie pasują do wizerunku ikony polskiej popkultury. To też zupełny odwrót od religii, który w późniejszym czasie przerodził się w głęboką wiarę w Boga, odgrywającą w jego życiu tak ważną rolę” - dodaje reżyser.

Spektakl "Chciałem być" głosami widzów został uznany za Najlepszy Spektakl 2021 roku w Plebiscycie Plastry Kultury.
Głosami widzów spektakl otrzymał tytuł Najlepszego Spektaklu 16. Katowickiego Karnawału Komedii
Głosami widzów za rolę Krzysztofa Krawcyzka Mariusz Ostrowski otrzymał Nagrodę Publiczności (tytuł Naj-Bogusławskiego Aktora) 63. Festiwalu Sztuki Aktorskiej (Kaliskie Spotkania Teatralne) oraz Najlepszego Aktora XXVII Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych

Miejsca z ograniczoną widocznością - balkon (2. i 3. rząd)

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Na widowni z lewej strony, do 10. rzędu, znajduje się podest sceniczny.

Czas trwania
3 godziny 30 minut (dwie przerwy)
2024-04-28 18:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Korepetycje z miłości
Korepetycje z miłości

Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)

W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości? 

Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.

- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-28 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21
Pozory
Pozory

Marc Camoletti
"Pozory"
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik

Zapraszamy na prapremierę komedii o dalszych przygodach kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta. 

Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?

„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.

„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
2024-04-30 19:00

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI - DUŻA SCENA Łódź Legionów 21
Korepetycje z miłości
Korepetycje z miłości

Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)

W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości? 

Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.

- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.

Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
2024-04-30 19:15

Mała Scena Łódź Legionów 21