SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

Chciałem być

Scenariusz i reżyseria: Michał Siegoczyński
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sankowska
Muzyka: Piotr Mania
Choreografia: Alisa Makarenko
Prezentacja multimedialna: Natalia Mendkowska
Operatorki kamery: Ewa Borowska/Paula Wilczyńska
Nagranie partii gitarowych: Przemysław Hanaj
Obsada: Karolina Krawczyńska, Diana Krupa, Karolina Łukaszewicz, Paulina Nadel, Ewa Sonnenburg, Filip Jacak, Jakiub Kotyński, Artur Majewski, Mariusz Ostrowski

Zapraszamy na najnowszą prapremierę na Dużej Scenie - spektakl inspirowany postacią Krzysztofa Krawczyka. "Chciałem być" nie będzie biografią artysty. To komedia, która prezentuje subiektywne spojrzenie reżysera na fenomen Krzysztofa Krawczyka jako artysty i człowieka.

„Inspirujemy się postacią Krzysztofa Krawczyka, aby dotknąć paradoksu bycia gwiazdą. Gwiazdy show-biznesu funkcjonują jako zmitologizowane figury oderwane od rzeczywistości. Sukces i popularność pozbawiają ich ludzkich cech, choć na co dzień to normalni ludzie z krwi i kości – z takimi samymi problemami jak każdy. Najbardziej interesuje mnie właśnie to pękniecie pomiędzy scenicznym wizerunkiem a tak zwanym normalnym życiem” – zapowiada reżyser i autor sztuki Michał Siegoczyński. „Życiorys Krzysztofa Krawczyka to historia wzlotów i upadków, wielkiej popularności w Polsce, a jednocześnie pewnego niedosytu związanego z tournée po Stanach Zjednoczonych. Krzysztof Krawczyk był fenomenem, twórcą, którego nie da się zaszufladkować. W Polsce znany jest nie tylko jako autor największych hitów, ale jednocześnie jako artysta, którym zafascynowani byli Andrzej Smolik czy Goran Bregović. Prywatna historia Krawczyka to z kolei sekwencja różnych rozczarowań i dramatów, które nie pasują do wizerunku ikony polskiej popkultury. To też zupełny odwrót od religii, który w późniejszym czasie przerodził się w głęboką wiarę w Boga, odgrywającą w jego życiu tak ważną rolę” - dodaje reżyser.

Miejsca z ograniczoną widocznością - balkon (2. i 3. rząd)

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Na widowni z lewej strony, do 10. rzędu, znajduje się podest sceniczny.

Czas trwania
3 godziny 30 minut (dwie przerwy)

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

Chciałem być

Scenariusz i reżyseria: Michał Siegoczyński
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sankowska
Muzyka: Piotr Mania
Choreografia: Alisa Makarenko
Prezentacja multimedialna: Natalia Mendkowska
Operatorki kamery: Ewa Borowska/Paula Wilczyńska
Nagranie partii gitarowych: Przemysław Hanaj
Obsada: Karolina Krawczyńska, Diana Krupa, Karolina Łukaszewicz, Paulina Nadel, Ewa Sonnenburg, Filip Jacak, Jakiub Kotyński, Artur Majewski, Mariusz Ostrowski

Zapraszamy na najnowszą prapremierę na Dużej Scenie - spektakl inspirowany postacią Krzysztofa Krawczyka. "Chciałem być" nie będzie biografią artysty. To komedia, która prezentuje subiektywne spojrzenie reżysera na fenomen Krzysztofa Krawczyka jako artysty i człowieka.

„Inspirujemy się postacią Krzysztofa Krawczyka, aby dotknąć paradoksu bycia gwiazdą. Gwiazdy show-biznesu funkcjonują jako zmitologizowane figury oderwane od rzeczywistości. Sukces i popularność pozbawiają ich ludzkich cech, choć na co dzień to normalni ludzie z krwi i kości – z takimi samymi problemami jak każdy. Najbardziej interesuje mnie właśnie to pękniecie pomiędzy scenicznym wizerunkiem a tak zwanym normalnym życiem” – zapowiada reżyser i autor sztuki Michał Siegoczyński. „Życiorys Krzysztofa Krawczyka to historia wzlotów i upadków, wielkiej popularności w Polsce, a jednocześnie pewnego niedosytu związanego z tournée po Stanach Zjednoczonych. Krzysztof Krawczyk był fenomenem, twórcą, którego nie da się zaszufladkować. W Polsce znany jest nie tylko jako autor największych hitów, ale jednocześnie jako artysta, którym zafascynowani byli Andrzej Smolik czy Goran Bregović. Prywatna historia Krawczyka to z kolei sekwencja różnych rozczarowań i dramatów, które nie pasują do wizerunku ikony polskiej popkultury. To też zupełny odwrót od religii, który w późniejszym czasie przerodził się w głęboką wiarę w Boga, odgrywającą w jego życiu tak ważną rolę” - dodaje reżyser.

Miejsca z ograniczoną widocznością - balkon (2. i 3. rząd)

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Na widowni z lewej strony, do 10. rzędu, znajduje się podest sceniczny.

Czas trwania
3 godziny 30 minut (dwie przerwy)

Kto chce być Żydem?

Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik

W „Kto chce być Żydem” Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Sztuka portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
Reżyseruje Jacek Braciak – aktor filmowy i teatralny kilkukrotnie nagradzany Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”. Widzom znany jest między innymi z filmów „Edi”, „Kler”, „Wołyń” czy „Różyczka”. W łódzkim Teatrze Powszechnym Jacek Braciak debiutuje jako reżyser. Premiera odbędzie się na Małej Scenie 1 października.

Odwaga

Jaś Kapela i Hanna M. Zagulska
"Odwaga"
Adaptacja i reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Muzyka: Bartosz Adamiak
Nagranie partii trąbki: Pavel Samokhin
Nagranie partii wiolonczeli: Anna Furkałowska
Obsada: Małgorzata Goździk, Paulina Nadel, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik
Ze specjalnym udziałem Karoliny Kleniewskiej, Diany Krupy, Karoliny Łukaszewicz, Ewy Sonnenburg, Barbary Szcześniak, Beaty Ziejki, Andrzeja Jakubasa, Jakuba Kotyńskiego, Artura Majewskiego

11. spektakl w cyklu "Dziecko w sytuacji"

"W historii Marysi, dorastającej dziewczynki, która wraz z mamą ucieka do babci od ojca stosującego przemoc, poruszone są nie tylko problemy dotyczące okresu dojrzewania, ale również problemy uniwersalne, z którymi mierzymy się niezależnie od wieku. Presja środowiska i konieczność konfrontowania się z trendami, które współcześnie coraz częściej wyznaczają modni influencerzy i influencerki. Bieda - oraz piętno, którym nas naznacza. Poszukiwanie własnej tożsamości i transseksualność – jak zaakceptować siebie, żeby być szczęśliwym człowiekiem? Ekologia – jak niszczymy świat, w której żyjemy i w którym będą żyć nasze dzieci i wnuki? To tylko niektóre z tematów. [...] «Odwaga» ma moim zdaniem bardzo istotne przesłanie, które daje siłę i optymizm. Pozwala nam spojrzeć na wiele spraw z głębszą refleksją. Przez całe życie przychodzi nam się mierzyć z własnymi lękami. Jako dzieci boimy się na przykład ciemności, potem ten strach ustępuje miejsca innemu – zaczynamy bać się o zdrowie bliskich, wychowanie i wykształcenie naszych dzieci, utratę pracy lub o to, że kogoś zawiedziemy. Wreszcie boimy się samotności i śmierci. Ale «Odwaga» przypomina, że przecież na tym polega życie. Że te wszystkie doświadczenia i stoczone walki wzbogacają nas, rozwijają, uwrażliwiają, pozwalają nam dorosnąć. Czynią z nas lepszych i mądrzejszych ludzi" – mówi Ewa Pilawska, która społecznie wyreżsyerowała spektakl.

Odwaga

Jaś Kapela i Hanna M. Zagulska
"Odwaga"
Adaptacja i reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Muzyka: Bartosz Adamiak
Nagranie partii trąbki: Pavel Samokhin
Nagranie partii wiolonczeli: Anna Furkałowska
Obsada: Małgorzata Goździk, Paulina Nadel, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik
Ze specjalnym udziałem Karoliny Kleniewskiej, Diany Krupy, Karoliny Łukaszewicz, Ewy Sonnenburg, Barbary Szcześniak, Beaty Ziejki, Andrzeja Jakubasa, Jakuba Kotyńskiego, Artura Majewskiego

11. spektakl w cyklu "Dziecko w sytuacji"

"W historii Marysi, dorastającej dziewczynki, która wraz z mamą ucieka do babci od ojca stosującego przemoc, poruszone są nie tylko problemy dotyczące okresu dojrzewania, ale również problemy uniwersalne, z którymi mierzymy się niezależnie od wieku. Presja środowiska i konieczność konfrontowania się z trendami, które współcześnie coraz częściej wyznaczają modni influencerzy i influencerki. Bieda - oraz piętno, którym nas naznacza. Poszukiwanie własnej tożsamości i transseksualność – jak zaakceptować siebie, żeby być szczęśliwym człowiekiem? Ekologia – jak niszczymy świat, w której żyjemy i w którym będą żyć nasze dzieci i wnuki? To tylko niektóre z tematów. [...] «Odwaga» ma moim zdaniem bardzo istotne przesłanie, które daje siłę i optymizm. Pozwala nam spojrzeć na wiele spraw z głębszą refleksją. Przez całe życie przychodzi nam się mierzyć z własnymi lękami. Jako dzieci boimy się na przykład ciemności, potem ten strach ustępuje miejsca innemu – zaczynamy bać się o zdrowie bliskich, wychowanie i wykształcenie naszych dzieci, utratę pracy lub o to, że kogoś zawiedziemy. Wreszcie boimy się samotności i śmierci. Ale «Odwaga» przypomina, że przecież na tym polega życie. Że te wszystkie doświadczenia i stoczone walki wzbogacają nas, rozwijają, uwrażliwiają, pozwalają nam dorosnąć. Czynią z nas lepszych i mądrzejszych ludzi" – mówi Ewa Pilawska, która społecznie wyreżsyerowała spektakl.

POMOC DOMOWA
Marc Camoletti

Znakomita komedia Camolettiego w brawurowym, przygotowanym specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przekładzie Bartosza Wierzbięty, znanego szerokiemu gronu odbiorców, jako twórca polskich dialogów do takich filmów animowanych, jak m.in. „Shrek”, „Rybki z ferajny”, „Misja Kleopatra”, „Asterix i Obelix”, „Madagaskar”, „Sezon na misia”, „Kot w butach”, „Film o pszczołach”, „Hotel Transylwania”.
Zapraszamy do zapoznania się z dalszymi perypetiami Nadii, bohaterki sztuki „Boeing, Boeing” Camolettiego. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się uniknąć plątania w damsko-męski galimatias? Czy zapanuje nad sercowym bałaganem swoich nowych gospodarzy? I jakie tajemnice sama skrywa?

Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Obsada: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Jakub Firewicz/Filip Jacak/Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Atrament. Wczoraj. Żyrafa

Juliusz Machulski
„Atrament. Wczoraj. Żyrafa”
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Projekcje wideo: Michał Jankowski
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Obsada: Paulina Nadel, Wanda Neumann/Zofia Plewińska, Magda Zając, Beata Ziejka, Filip Jacak, Jan Wojciech Poradowski, Artur Zawadzki

Zapraszamy na czwartą komedię Juliusza Machulskiego napisaną specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii.

"Atrament. Wczoraj. Żyrafa" to opowieść o wielopokoleniowej rodzinie z niechlubną historią łódzkiego esbeka w tle. Autor z czułością i dużą dozą humoru portretuje swoich bohaterów. Na przykładzie ich rodzinnych relacji stawia fundamentalne pytania bliskie każdemu z nas. Jakie są współczesne więzi rodzinne? Czy coś takiego jeszcze w ogóle istnieje? I co to znaczy w dzisiejszym świecie? Czy doceniamy ich wartość? I czy potrafimy jeszcze dbać o swoich bliskich? A może tylko kupujemy namiastkę miłości, by uciszyć sumienie?

"Sztuka Juliusza Machulskiego opowiada o sprawach bardzo ważnych - o relacjach rodzinnych, obecności starszej osoby w rodzinie, o chorobie Alzheimera. Portretuje kilkupokoleniową rodzinę, w której przeglądamy się jak w soczewce. Poza tym ta wielopokoleniowość i różnorodność doświadczeń bohaterów pozwala nam dodatkowo dotknąć różnych wizji Polski – od czasów PRL-u aż po współczesność" – mówi reżyser Paweł Szkotak. "Cieszę się, że po raz kolejny mogę reżyserować polską sztukę komediową, bo to rzadkość we współczesnej polskiej dramaturgii. Fakt, że w Łodzi odbywa się konkurs «Komediopisanie» jest czymś wyjątkowym dla polskiego teatru, bo poczucie humoru i dystans są nam wszystkim niezwykle potrzebne" – podkreśla Szkotak.

Atrament. Wczoraj. Żyrafa

Juliusz Machulski
„Atrament. Wczoraj. Żyrafa”
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Projekcje wideo: Michał Jankowski
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Obsada: Paulina Nadel, Wanda Neumann/Zofia Plewińska, Magda Zając, Beata Ziejka, Filip Jacak, Jan Wojciech Poradowski, Artur Zawadzki

Zapraszamy na czwartą komedię Juliusza Machulskiego napisaną specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii.

"Atrament. Wczoraj. Żyrafa" to opowieść o wielopokoleniowej rodzinie z niechlubną historią łódzkiego esbeka w tle. Autor z czułością i dużą dozą humoru portretuje swoich bohaterów. Na przykładzie ich rodzinnych relacji stawia fundamentalne pytania bliskie każdemu z nas. Jakie są współczesne więzi rodzinne? Czy coś takiego jeszcze w ogóle istnieje? I co to znaczy w dzisiejszym świecie? Czy doceniamy ich wartość? I czy potrafimy jeszcze dbać o swoich bliskich? A może tylko kupujemy namiastkę miłości, by uciszyć sumienie?

"Sztuka Juliusza Machulskiego opowiada o sprawach bardzo ważnych - o relacjach rodzinnych, obecności starszej osoby w rodzinie, o chorobie Alzheimera. Portretuje kilkupokoleniową rodzinę, w której przeglądamy się jak w soczewce. Poza tym ta wielopokoleniowość i różnorodność doświadczeń bohaterów pozwala nam dodatkowo dotknąć różnych wizji Polski – od czasów PRL-u aż po współczesność" – mówi reżyser Paweł Szkotak. "Cieszę się, że po raz kolejny mogę reżyserować polską sztukę komediową, bo to rzadkość we współczesnej polskiej dramaturgii. Fakt, że w Łodzi odbywa się konkurs «Komediopisanie» jest czymś wyjątkowym dla polskiego teatru, bo poczucie humoru i dystans są nam wszystkim niezwykle potrzebne" – podkreśla Szkotak.

POMOC DOMOWA
Marc Camoletti

Znakomita komedia Camolettiego w brawurowym, przygotowanym specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przekładzie Bartosza Wierzbięty, znanego szerokiemu gronu odbiorców, jako twórca polskich dialogów do takich filmów animowanych, jak m.in. „Shrek”, „Rybki z ferajny”, „Misja Kleopatra”, „Asterix i Obelix”, „Madagaskar”, „Sezon na misia”, „Kot w butach”, „Film o pszczołach”, „Hotel Transylwania”.
Zapraszamy do zapoznania się z dalszymi perypetiami Nadii, bohaterki sztuki „Boeing, Boeing” Camolettiego. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się uniknąć plątania w damsko-męski galimatias? Czy zapanuje nad sercowym bałaganem swoich nowych gospodarzy? I jakie tajemnice sama skrywa?

Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Obsada: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Jakub Firewicz/Filip Jacak/Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

POMOC DOMOWA
Marc Camoletti

Znakomita komedia Camolettiego w brawurowym, przygotowanym specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przekładzie Bartosza Wierzbięty, znanego szerokiemu gronu odbiorców, jako twórca polskich dialogów do takich filmów animowanych, jak m.in. „Shrek”, „Rybki z ferajny”, „Misja Kleopatra”, „Asterix i Obelix”, „Madagaskar”, „Sezon na misia”, „Kot w butach”, „Film o pszczołach”, „Hotel Transylwania”.
Zapraszamy do zapoznania się z dalszymi perypetiami Nadii, bohaterki sztuki „Boeing, Boeing” Camolettiego. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się uniknąć plątania w damsko-męski galimatias? Czy zapanuje nad sercowym bałaganem swoich nowych gospodarzy? I jakie tajemnice sama skrywa?

Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Obsada: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Jakub Firewicz/Filip Jacak/Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Atrament. Wczoraj. Żyrafa

Juliusz Machulski
„Atrament. Wczoraj. Żyrafa”
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Projekcje wideo: Michał Jankowski
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Obsada: Paulina Nadel, Wanda Neumann/Zofia Plewińska, Magda Zając, Beata Ziejka, Filip Jacak, Jan Wojciech Poradowski, Artur Zawadzki

Zapraszamy na czwartą komedię Juliusza Machulskiego napisaną specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii.

"Atrament. Wczoraj. Żyrafa" to opowieść o wielopokoleniowej rodzinie z niechlubną historią łódzkiego esbeka w tle. Autor z czułością i dużą dozą humoru portretuje swoich bohaterów. Na przykładzie ich rodzinnych relacji stawia fundamentalne pytania bliskie każdemu z nas. Jakie są współczesne więzi rodzinne? Czy coś takiego jeszcze w ogóle istnieje? I co to znaczy w dzisiejszym świecie? Czy doceniamy ich wartość? I czy potrafimy jeszcze dbać o swoich bliskich? A może tylko kupujemy namiastkę miłości, by uciszyć sumienie?

"Sztuka Juliusza Machulskiego opowiada o sprawach bardzo ważnych - o relacjach rodzinnych, obecności starszej osoby w rodzinie, o chorobie Alzheimera. Portretuje kilkupokoleniową rodzinę, w której przeglądamy się jak w soczewce. Poza tym ta wielopokoleniowość i różnorodność doświadczeń bohaterów pozwala nam dodatkowo dotknąć różnych wizji Polski – od czasów PRL-u aż po współczesność" – mówi reżyser Paweł Szkotak. "Cieszę się, że po raz kolejny mogę reżyserować polską sztukę komediową, bo to rzadkość we współczesnej polskiej dramaturgii. Fakt, że w Łodzi odbywa się konkurs «Komediopisanie» jest czymś wyjątkowym dla polskiego teatru, bo poczucie humoru i dystans są nam wszystkim niezwykle potrzebne" – podkreśla Szkotak.

POMOC DOMOWA
Marc Camoletti

Znakomita komedia Camolettiego w brawurowym, przygotowanym specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przekładzie Bartosza Wierzbięty, znanego szerokiemu gronu odbiorców, jako twórca polskich dialogów do takich filmów animowanych, jak m.in. „Shrek”, „Rybki z ferajny”, „Misja Kleopatra”, „Asterix i Obelix”, „Madagaskar”, „Sezon na misia”, „Kot w butach”, „Film o pszczołach”, „Hotel Transylwania”.
Zapraszamy do zapoznania się z dalszymi perypetiami Nadii, bohaterki sztuki „Boeing, Boeing” Camolettiego. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się uniknąć plątania w damsko-męski galimatias? Czy zapanuje nad sercowym bałaganem swoich nowych gospodarzy? I jakie tajemnice sama skrywa?

Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Obsada: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Jakub Firewicz/Filip Jacak/Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Atrament. Wczoraj. Żyrafa

Juliusz Machulski
„Atrament. Wczoraj. Żyrafa”
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Projekcje wideo: Michał Jankowski
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Obsada: Paulina Nadel, Wanda Neumann/Zofia Plewińska, Magda Zając, Beata Ziejka, Filip Jacak, Jan Wojciech Poradowski, Artur Zawadzki

Zapraszamy na czwartą komedię Juliusza Machulskiego napisaną specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii.

"Atrament. Wczoraj. Żyrafa" to opowieść o wielopokoleniowej rodzinie z niechlubną historią łódzkiego esbeka w tle. Autor z czułością i dużą dozą humoru portretuje swoich bohaterów. Na przykładzie ich rodzinnych relacji stawia fundamentalne pytania bliskie każdemu z nas. Jakie są współczesne więzi rodzinne? Czy coś takiego jeszcze w ogóle istnieje? I co to znaczy w dzisiejszym świecie? Czy doceniamy ich wartość? I czy potrafimy jeszcze dbać o swoich bliskich? A może tylko kupujemy namiastkę miłości, by uciszyć sumienie?

"Sztuka Juliusza Machulskiego opowiada o sprawach bardzo ważnych - o relacjach rodzinnych, obecności starszej osoby w rodzinie, o chorobie Alzheimera. Portretuje kilkupokoleniową rodzinę, w której przeglądamy się jak w soczewce. Poza tym ta wielopokoleniowość i różnorodność doświadczeń bohaterów pozwala nam dodatkowo dotknąć różnych wizji Polski – od czasów PRL-u aż po współczesność" – mówi reżyser Paweł Szkotak. "Cieszę się, że po raz kolejny mogę reżyserować polską sztukę komediową, bo to rzadkość we współczesnej polskiej dramaturgii. Fakt, że w Łodzi odbywa się konkurs «Komediopisanie» jest czymś wyjątkowym dla polskiego teatru, bo poczucie humoru i dystans są nam wszystkim niezwykle potrzebne" – podkreśla Szkotak.

POMOC DOMOWA
Marc Camoletti

Znakomita komedia Camolettiego w brawurowym, przygotowanym specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przekładzie Bartosza Wierzbięty, znanego szerokiemu gronu odbiorców, jako twórca polskich dialogów do takich filmów animowanych, jak m.in. „Shrek”, „Rybki z ferajny”, „Misja Kleopatra”, „Asterix i Obelix”, „Madagaskar”, „Sezon na misia”, „Kot w butach”, „Film o pszczołach”, „Hotel Transylwania”.
Zapraszamy do zapoznania się z dalszymi perypetiami Nadii, bohaterki sztuki „Boeing, Boeing” Camolettiego. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się uniknąć plątania w damsko-męski galimatias? Czy zapanuje nad sercowym bałaganem swoich nowych gospodarzy? I jakie tajemnice sama skrywa?

Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Obsada: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Jakub Firewicz/Filip Jacak/Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Maria

Radosław Paczocha
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik

„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.

Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?

Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.

Bilety

Normalny: 70 zł
Ulgowy: 50 zł

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Maria

Radosław Paczocha
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik

„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.

Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?

Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.

Bilety

Normalny: 70 zł
Ulgowy: 50 zł

SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner

Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński/Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Piotr Lauks, Artur Majewski
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.

Bilety na spektakl sprzedawane są od czwartego rzędu ze względów technicznych. Czwarty rząd jest pierwszym rzędem od sceny.

Maria

Radosław Paczocha
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik

„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.

Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?

Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.

Bilety

Normalny: 70 zł
Ulgowy: 50 zł

Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

Wściekły

Michele Riml
"Wściekły"
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Opracowanie muzyczne: Bartosz Adamiak
Reżyseria świateł: Łukasz Broniewski, Sylwester Wilk
Obsada: Marta Jarczewska, Filip Jacak

Na początku może wydawać się niewinna. Przejawia się w nieszkodliwych słowach, drobnych gestach, niezauważalnie staje się częścią naszej codzienności. Przyzwyczajamy się do niej. Zaczynamy ją przyjmować jako coś naturalnego, nasze granice akceptacji przesuwają się.
P r z e m o c. Pozwalamy jej kiełkować, jest coraz bardziej niebezpieczna. Staje się naturalnym mechanizmem zachowań w domu, fundamentem relacji między ludźmi, modelem funkcjonowania społeczeństwa... Staje się destrukcyjna i trudna do zatrzymania, przybiera formy skrajne, co obserwujemy we współczesnym świecie.

Spektakl „Wściekły”, najnowsza prapremiera w ramach cyklu „Dziecko w sytuacji”, stawia pytania o to, dlaczego nie potrafimy zatrzymać mechanizmu przemocy? Dlaczego przyzwalamy na nią i dlaczego pozwalamy jej się umacniać? Kogo żywi konflikt? I czy jesteśmy w stanie cokolwiek zrobić? Czy i na ile jesteśmy w stanie wyeliminować korzenie przemocy?

W spektaklu padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.

Rodzina

Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.

„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.

Rodzina

Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki

Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.

„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.